قصيدة الغنى والفقير للشاعرة بوسى الصعيدى

خلاص يادنيا عايشين فى غابه
واللي ميعرفش يعيش فيها هما الغلابه
الكبير بينهش فى لحم الصغير
والغنى بياكل فى حق الفقير
الدنيا بقيت غابه
والله الناس بقيت ديابه
خلاص يادنيا تعودنا خلاص
بيقنا عايشين ف زمن بتاع الكبير وسط ناس
مفيش ضمير كلمونى عن الشرف والانسانيه
وبلاش تحكى يا اختى انتى وهى
لما زينه يختصبوها وتبقي مش ضحيه
يبقي استنى ايييه تانى من البشريه
كفايه عذاب كفايه جرح ف قلووب الناس دييه
قلووب طاهره تعرف معنى الانسانيه
خلاص يادنيا الطيب والغلبان فيكى ملهمش مكان
مش كفايه فقره ولا تعبه لا وكمان بندوووس علييه
طب ربنا قال غنى وفقير ليه ؟؟؟
علشان الغنى يملك قوته ولا السلطه يا بييه
والفقير يا عينى عليه
اخره عيش ناشف يابيه